Woorden en feiten op papier......… Of gedachtes en dromen in m’n hoofd.
Wat is waarheid en wie kan me dat vertellen? Er waren zoveel vragen zonder een antwoord, maar met een afstand van meerdere jaren, zijn al die vragen, alleen nog losse groepen woorden. Ze buitelen over elkaar of vluchten langs elkaar heen. Soms heffen ze elkaar op en soms versterken ze elkaar juist. Soms zijn ze traag en onvoorstelbaar vaag, Soms snel en onvoorstelbaar dichtbij. Ze blijven in beweging en toch staan ze stil. Soms vormen ze nieuwe woorden en feiten of nieuwe gedachtes en dromen.
Maar wie ben ik in dit alles? Ben ik wel in dit alles? Is een antwoord? Dichtbij of juist ver weg? Is het misschien bij, naast, achter of voor mij.
Wie of wat ben ik eigenlijk en wat is überhaupt dat “ik”? Is dat iets concreets of alleen een vaag en abstract begrip?
Waar is alles gebleven en waar was het dan eerst? Is het ergens achter gebleven of is het waar ik morgen zal zijn, en wat is dat, "morgen" dan?
In mijn wereld, die steeds kleiner lijkt te worden, ben ik op zoek naar een rust waarvan ik altijd gedacht heb dat die in die antwoorden zou schuilen. In mijn leven, met pijn in mijn ziel en vermoeidheid in mijn zieke lijf, blijf ik nog steeds besluiteloos wachten op antwoorden. Terwijl voor mijn ogen, kleine, drukke fragmenten van grote onrustige beelden snel passeren.
Ondertussen voel ik, vergetend en dan weer terug vindend met het onbegrip van bedrog en eerlijkheid, de noodzaak van nutteloosheid en het gewicht van besluiteloosheid op me neerdrukken.
Vaak stekend en schijnbaar nooit verzwakkend, kunnen woorden verwonden, fragmenten zeuren en feiten vermalen. Maar verzinsels kunnen alles tenslotte ook weer verzachten en zo houd ik het draaglijk. Maar zal het ooit echt vervagen en zal ik ooit echt vergeten? Wil ik wel dat het vervaagd en wil ik wel vergeten? Wie heeft er antwoorden voor me?